Hz. peygamberin (s.a.v.) Mekke'yi fethettiği günde, Kabe putlardan temizlenir. Bütün ahali Kabe'nin etrafında toplanmıştı. Peygamberimiz üç kere tekbir getirdikten sonra onlara şöyle seslenmişlerdir: "Allah birdir. O'ndan başka ilah yoktur. O'nun ortağı ve benzeri yoktur. Allahu Teala (c.c.) vaadini yerine getirdi. Kuluna yardım etti. Aleyhimize toplananları yalnız başına hezime uğrattı. Cahiliye devrine ait bütün kibirler, bütün kan ve mal davaları ayaklarımın altındadır. Onları kaldırıyorum. Bütün insanlar Adem'dendir. Adem de topraktandır. Allahu Teala buyuruyor ki: 'Ey insanlar! Biz sizi, bir erkekle bir dişiden yarattık. Sizi çeşitli milletlere, kabilelere ayırdık. Ta ki tanışasınız diye. Allah nazarında en şerefliniz Allah'tan en çok korkanınızdır. Allah herşeyi hakkıyla bilir, herşeyden hakkıyla haberdardır.' (Hucurat Suresi:13) Muhakkak Allah ve elçisi insanı sarhoş eden şeyleri haram kılmıştır."
Bu hutbeden sonra kendisine ve müslümanlara senelerce sert davranışları ve akıl almaz tutumlarıyla haksızlık ve işkence eden kimselere , “Şimdi benden ne bekliyorsunuz? Size nasıl muamele edeceğimi düşünüyorsunuz?” diye sorduğunda, onlar yaptıklarından dolayı korku ve utanç içerisinde: “Sen iyi bir kardeş ve iyi bir kardeş oğlusun” demişlerdi. Rahmet elçisi de, Mekke halkına tevazu ve sükunetle şöyle seslenmiştir: “Ben size Yusuf peygamber'in (a.s.) kardeşlerine dediğini diyeceğim: 'Bugün hiçbir başa kakma ve ayıplama yok. Allah sizi mağfiret etsin, O merhametlilerin en merhametlisidir.' (Yusuf Suresi:82) Size hiçbir ceza yoktur, gidiniz, hepinizi affettim.” Bunun üzerine, Mekkeli bir lider olan Attab, beklenmeyen bu genel af karşısında o kadar şaşırmıştı ki, kendisini tutamayıp Hz. Peygambere yaklaştı ve “Ey Muhammed! Ben Attab b. Esid'im” dedi, sonra kelime-i şehadet getirerek müslüman oldu. Bunun üzerine Resulullah (a.s) gülümsedi ve “Seni Mekke valisi olarak tayin ediyorum” dedi. Böylece O, çok kısa bir süre öncesine kadar azılı düşmanı olan bir kimseyi, şehrin valisi olarak tayin etmiş ve fethedilen bölgeyi muhafaza edecek tek bir asker bile bırakmadan Medine'ye dönmüştür. Akşam olunca da Mekkeliler kendi istekleriyle müslüman olmuşlardır.