Peygamberimizin (s.a.v.) affı en azılı düşmanını bile kuşatmıştı. Hebbar bin Esved, gözü dönmüş bir peygamber düşmanıydı. Her fırsatta müslümanlara eziyet etmekten zevk duyuyordu. Pek çok müslümanın canına kıymıştı. Bununla kalmamış, hicret esnasında peygamberimizin kızı Hz. Zeynep'i hamile iken devesinden iterek düşürmüş ve çocuğunu düşürmesine sebep olmuştu. Hz. Zeynep ise yaralanmış, bir müddet daha yaşadıktan sonra bu olayda aldığı maddi ve manevi yaralar sebebiyle vefat etmişti. Böylece Hebbar bin Esved, peygamberimizin kan düşmanı da olmuştu.
Mekke'nin fetih günü peygamberimiz onun kanını helal kılmıştı. Görüldüğü yerde öldürülecekti. Hebbar çok korkuyordu. İran'a kaçmayı düşündü. Fakat daha sonra bundan vazgeçti. Akıllı davranarak peygamberimizin huzuruna gitti. Ona iltica ederek : "Ya Resulallah, önce İran'a kaçmayı kararlaştırdım. Fakat sizin büyük affınızı, benzersiz müsamahanızı düşünerek işte huzurunuza geldim. Yaptığım bütün suçlarımı itiraf ediyorum. Sizden af diliyorum." dedi.
Peygamberimiz af kapısını ona da açtı. Samimi itirafları üzerine Hebbar'ı bağışladı.