Yetim Çocuğun Bayram Sevinci

Bir bayram günü Peygamber Efendimiz evinden çıkıp mescide doğru gider. Yolda bayram sevinci içinde oynayan çocuklara rastlar. Hepsi bayramlık yeni elbiseler giymiş, sevinç içinde sağa sola koşmaktadırlar.
İçlerinde zayıf bir çocuk vardır. Mahzun bir şekilde kenara çekilmiş, sevinç içinde oynayan çocuklara bakmaktadır. Peygamberimiz bu çocuğa şöyle seslenir:
"Yavrum, niye arkadaşlarınla gülüp oynamıyorsun da bir kenara çekilmiş böyle duruyorsun?"
Çocuk, "Ben öksüzüm, hem de yetimim. Babam şehit oldu. Annem başka biriyle evlendi" der.
Peygamberimiz çocuğun elinden tutar. "Yavrum, Peygamberin baban, Aişe'nin annen, Hasan ve Hüseyin'in de kardeşlerin olmasını ister misin?" diye sorar.
Yetim çocuk, karşısındaki şevkat dolu, nur yüzlü insanın Peygamber Efendimiz olduğunu anlayınca sevinçle:
"Ya Resulullah, nasıl istemem?" der. Efendimiz çocuğun elinden tutarak evine götürür. Yedirip, içirerek yeni elbiseler giydirir. Çocuklar onu tanıyıp etrafına toplanırlar. Durumundaki değişikliği görüp sorarlar:
"Nedir sendeki bu hal?"
Çocuk başından geçenleri anlatır. Diğer çocuklar, bu yetim yavrunun Allah Resulü tarafından evlatlığa alındığını duyunca ona gıpta ederler:
"Keşke bize de Peygamber Efendimiz bu kadar yakın olsaydı" derler.


Paylaşın:


Paylaşım tarihi:





ANA SAYFA İSLAM HZ. MUHAMMED (S.A.V.)