Hz. Osman’ın Şam’dan yüz deve yükü buğday getiren kervanı geldi. Medine’de
kıtlık vardı. Sahabe-i güzin, Hz. Osman’ın kervanının geldiğini, satılık
buğdayı olduğunu işitince gelip müşteri oldular. Ancak o satmadı. Fiyatı artırıp,
bir mennine [875 gr ağırlığındaki buğdaya] yedi dirhem verdiler.
Hz. Osman yine satmam, dedi. Niçin dediler. Sizden daha fazla fiyat ile alıcı var.
Her kim daha fazla verirse ona veririm, dedi.
Sahabe-i kiram üzülüp, Ebu Bekri Sıddıkın yanına geldiler. Ya Sıddık, Osman’ın
bugün bize yaptığına çok üzüldük. Buğdayını almaya gittik, her mennine yedi dirhem
bile verdik. Satmadı. Bize, sizden daha fazla veren var, ona vereceğim dedi.
Resulullahın eshabına böyle yapması layık mı? Eshabdan kim vardır ki, böyle ihtiyaç
mahallinde malını satmayıp, çok para ister.
Ebu Bekri Sıddık, Onun hakkında kötü düşünmeyin. O, Resulullahın damadı,
Cennette Onun arkadaşıdır. Siz Osman’ın sözünü anlamamışsınızdır.
Haydi yanına gidip, meselenin iç yüzünü anlayalım dedi.
Hz. Osman’ın yanına geldiler. Hz. Ebu Bekir, ya Osman, bunlar senin bir
sözüne üzülmüşler dedi. Hangi sözüme üzülmüşler ya halife-i Resulullah?
Sizden daha fazla veren var demişsin. O sözümün nesine üzülmüşler ya Sıddık!
Bunlar biri yediye alır. O fazlaya alan ise yediyüze alır.
Ben bu buğdayı biri yediyüze alana verdim. O yüz deve yükü buğdayı Medine
fukarasına Allah için tasadduk ettim, develeri de kurban ettim.
Ebu Bekri Sıddık kalkıp, Osman-ı zinnureynin alnından öptü ve senin
sözünü anlamadıklarını, muradının ne olduğunu bilemediklerini söylemiştim dedi.
O gece Ebu Bekri Sıddık, Resulullahı rüyada gördü. Hulleler giymiş, mübarek
başına sarığını sarmış; mübarek elinde bir demet menekşe ile gülerek bağdan
geliyordu. Hz. Ebu Bekri Sıddık dedi ki, (Ya Resulallah! Nereden teşrif edersiniz?)
Buyurdu ki:(Osman’ın ziyafetinden geliyorum. İyi sadaka verdi.
Allahü teâlâ dörtyüz yük misk ve anber Osman’a verdi.)
[M.Ç.Güzin]