Sevgili peygamberimiz s.a.v. sevindirici bir haber aldığı veya hoşuna giden bir şey gördüğü zaman mübarek yüzü nur gibi parlar ve çok sevimli bir hale bürünürdü. Bazen bu neşesini mübarek dişleri görünecek kadar tebessüm ederek belli eder ve o an, inci gibi parlayan dişleri etrafı aydınlatırdı. Hiçbir insanın dayanamayacağı güçlükle karşılaştığı halde bu hali belli etmez ve çoğu zaman güleç yüzlü bulunurdu. İşte bu özelliğinden dolayı onu gören hayran kalır, yüzüne bakmaya doymaz ve yanından hiç ayrılmak istemezdi. Ona her türlü şartlarda yardımcı olan ve davasını omuzlayarak canlarını feda etmekten çekinmeyen sahabilerden birisini gördüğü zaman tebessüm buyurur, gönlünü alırdı.
Resul-ü Ekrem efendimiz bu güzel davranışı, yüksek şahsiyetinde uyguladığı gibi, kıyamete kadar yaşayacak olan müslümanların da uygulamalarını tavsiye etmektedir: "Kardeşine güler yüz göstermen senin için bir sadakadır"
Peygamberimizin evdeki hali nasıldı acaba? Hz. Aişe annemiz anlatmaktadır:
"O, insanların en yumuşak kalplisi ve en iyilikseveriydi. Onun evdeki hali, sizden biriniz gibiydi; ancak güleç yüzlü ve metebessüm idi."