Ebedilik, insanın fıtratında vardır. Ölümle bu ebedi hayata kavuşulmuş olunur. Ölüm mahlukunu Halik'ine ulaştıran en güzel bir vasıtadır. Çünkü onsuz ulaşılmıyor. Gerçek manada Allahu Teala'nın dostluğunu ve yakınlığını kazanan bahtiyar müminler, sevdiklerine bir an önce kavuşmayı dilerler. Bu onların en büyük arzusudur. Mevlana Hazretleri kendi ölüm gününü düğün gecesi (Şeb-i Aruz) olarak nitelemiş ve şöyle buyurmuşlardır:
"Ben öldüğüm zaman matem tutmayın, sevinin. Çünkü ben sevgilime kavuşuyorum."
Hz. Âişe (r.anha)’dan rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v.)’in şöyle buyurduğunu bize aktarmıştır:
“Kim Allah’a kavuşmayı arzu ederse Allah’ta o kimseyle buluşmayı sever. Kim de Allah’la beraber olmaktan hoşlanmazsa Allah’ta o kimseyle beraber olmayı sevmez.” Hz. Âişe dedi ki: “Ey Allah’ın Rasûlü hepimiz ölümden hoşlanmayız.” Bunun üzerine şöyle buyurdular: "O anlamda değil mümin son nefesinde ve her anında Allah’ın rahmeti rızası ve cenneti ile müjdelendiğinde Allah’a kavuşmayı arzu eder. Allah’ta o kimseyle bir araya gelmeyi arzu eder. Kafir ise hayatında ve ölüm anında Allah’ın gazabı ve azabıyla müjdelenince Allah’a kavuşmayı istemez. Allah’ta onunla birlikte olmaktan hoşlanmaz." (Müslim, Dua ve Zikir: 5; Nesâî, Cenaiz: 10)