Hz. Lokman güzel konuşan, hikmet sahibi salih bir insandı. Davud a.s. zamanında yaşamıştı. Siyah renkli bir köle idi. Bir sohbet sırasında biri ona şöyle dedi: "Sen bir koyun çobanıyken insanlar sözlerini neden önemsiyorlar?"
-"Ben gözümü harama kapadım, az yemekle yetindim, sözümü yerine getirdim, beni ilgilendirmeyen şeylere karışmadım"
Hz.Lokman'ın efendisi, bir koyun kesip en iyi iki parçasını kendisine getirmesini istemiş. O da kestiği koyunun dilini ve kalbini kesip getirmiş. Sonra bir koyun daha kesip en kötü iki parçasını atmasını istemiş. O da kestiği koyunun dilini ve kalbini koparıp atmış. Efendisi sebebini sorunca öyle demiş: "İyi odukları zaman dilden ve kalpten iyisi yok, kötü oldukları zaman da onlardan kötüsü yoktur!"
Şu hikmetli sözler de ona aittir: "Dört yerde dört şeyi korumak, iki şeyi unutmamak, iki şeyide unutmak gerekir. Korunacak şeyler: Namazda gönül, halk içinde dil, yemekte boğaz, el evinde göz. Unutulmayacak şeyler, Allah'ın büyüklüğü ve ölümdür. Unutuması gerekenler de, birine ettiğin iyilik ve sana yapılan kötülüktür."